دارچین

دارچین                  Cinnamon 

نام علمی    Cinnamomum zelanicum

دارچین از قدیم الایام در دنیا بکار میرفته است در مصر حتی قبل از ساختمان اهرام ثلاثه مصر برای درمان امراض مختلفه مصرف می شده است .

اسم دارچین Cinnamon از کلمه عربی Kinnamon مشتق شده و در کتاب مقدس به آن اشاره شده است و در مراسم مذهی یهودیان بکار می رفته است .

دارچین پوست درختی است که تا 10 متر ریشه می کند برگ این درخت سبز سیر و دارای گلهای برنگ سفید می باشد . پوست این درخت را کنده و معمولا پوارد می کنند و در غذا یا بعنوان چای از آن استفاده می کنند .

کاهو

کاهو گیاهی سالادی برای تمام فصول است.کاهو گیاهی یکساله است که انواع مختلفی دارد.چندین نوع مختلف از کاهو اصلاح شده که از نظر اندازه -شکل و بافت با هم فرق می کنند....

سه گروه اصلی آن شامل:

1-کاهوی کلمی:

 که شامل کاهو های  butterheads دارای پوم های گردی که دارای برگهای نرم اند  و کاهوهای  Crisphead  دارای پوم گرد ولی برگهای شکننده و چین خورده دارد .اینها معمولا به خاکهای فقیر و خشک نسبت به بقیه مقاومترند. 

2-کاهوی  (cos)Romain:

کاهوهای این گروه رشدی کشیده با پوم های کم و بیش دراز و برگهای ترد هستند.

بهترین رشد را در خاکهای غنی و مرطوب دارند.کاهوهای جدید نیازی به بستن برای تولید یک پوم فشرده ندارند.

3-کاهوی برگی:

اینها بدون پوم بوده و تولید توده ای از برگهای فردار ولی بدون پوم می نمایند.

برگها پس از مدت کمی قابل چیدن بوذه و گیاه می تواند به رشد خود ادامه داده و برگهای  جدیدی را برای چیدن بعدی تولید میکنند برخی واریته های کاهوی رومن نیز اگر با فاصله نزدیک کاشته شوند فقط تولید برگ می کنند.

خاک:

تمام ارقام کاهوها خاک با زهکش خوب و ph6/5 تا 7/5 را ترجیح می دهند.کاهو به مقادیر زیادی مصرف آب در طول دوره رشد داشته و خاک بایستی از هوموس غنی باشد تا بتواند رطوبت را در خود حفظ و در هنگام رشد سریع گیاهان در اختیار آنها قرار دهد.

کاشت:

 بذر کاهو را در عمق 1-1/5 سانتیمتر کاشته با فاصله 20-30 سانتیمتر (برای هر 30 سانتیمتر 10-12 بذر) دقت کنید که بذر عمیق کاشته نشود چون از جوانه زدن آن که باید ظرف 6-12 روز صورت گیرد جلوگیری می نماید.

بذر کاهو را در شیار های به عمق 1/2 اینچ (1 سانتیمتر)به میزان 10-12 بذر در هر 12 اینچ (30 سانتیمتر)که با تنک کردن فاصله نهایی آنها روی ردیف ها به 25 سانتیمتر و بین ردیف ها 30 سانتیمتر می رسد.نقشه کاشت هم به شکل مثلثی بهترین کارایی را دارد.که این الگو بیشتر برای کاهو هایی است که تولید  hearting کرده و زیر تونل پلاستیکی کشت می شوند.چرا که از زمین حداکثر استفاده صورت میگیرد.

چنانچه از الگوی دیگری که گیاهان روبروی هم قرار می گیرند استفاده شود(نظر مربعی) بایستی فاصله روی ردیف و بین ردیف 30 سانتیمتر باشد.(30 سانتیمتر در 30 سانتیمتر)برای کاهوی برگی قاصله بین ردیفها 6-5 اینچ(15-12 سانتیمتر)و روی ردیف یک اینچ (2/5 سانتیمتر) که چنانکه کاهوی رومن فقط برای برگ کاشته می شود فاصله فوق کافی است.هرگز اجازه ندهید که بوته ها روی هم قرار گیرند که این توقف رشد می شود.

چنانچه از نشاء کاهو استفاده  می شود .هرگونه توقف رشدی در هنگام نشاء باعث به گل رفتن می شود همچنین دمای بالا(بیشتر از 21 درجه سانتیگراد)و خشکی باعث به گل رفتن کاهو می گردد ونشاء کاهو را وقتی 5-4 برگی است منتقل می کنند در داخل گلدان یا بلوک های پیتی.

دستکاری ژنتیکی شاهی با هدف تولید روغن سالمتر:

دستکاری ژنتیکی شاهی با هدف تولید روغن سالمتر:

پژوهشگران انگلیسی با دستکاری ژنتیکی شاهی موفق به تولید رقمی جدید شدند. رقم جدید توانایی تولید ترکیباتی را داراست که در سلامتی انسان نقش به سزایی داشته و به طور طبیعی در غذاهایی نظیر تخم مرغ و ماهی یافت میشوند.

ترکیبات یاد شده که امگا-3 و امگا-6 نام دارند جزو گروه اسیدهای چرب اشباع نشده هستند که نقش مهمی در تنظیم فشار خون, واکنشهای پادتنی بدن, و همچنین جابجایی پیامهای سلولی دارند. به علاوه گمان میرود اسیدهای چرب گروه امگا-3 در تکامل مغز و نیز جلوگیری از ابتلای سالمندان به بیماریهای قلبی و رماتیسم مفصلی نقش داشته باشد.

گروه پژوهشی به سرپرستی "بائوژیو کی" از دانشگاه بریستول رقم جدید شاهی را با افزودن سه ژن به دست آمده از جلبکها و قارچهای خوراکی (تولید کننده های طبیعی این گروه اسیدهای چرب) تولید کردند. "کی" میگوید: "در تولید این رقم به وجود تعادل غذایی بین هردو گروه اسیدچرب توجه شده است."

با اینکه بعید به نظر میرسد این رقم شاهی به مصرف خوراک انسان برسد, اثبات اینکه گیاهان هم میتوانند به طور طبیعی این نوع اسیدهای چرب را تولید کنند از اهمیت زیادی برخوردار است, و راه را به سمت تولید سبزیجات با ارزش غذایی بالاتر هموار میکند.

در عین حال, "کاترین کالینز" از بیمارستان سنت جرج لندن معتقد است این نوع گیاهان میتواند مستقیما به مصرف خوراک انسان برسد یا از طریق تغذیه دام وارد چرخه غذایی انسان شود. وی پیش بینی میکند: "حرکت فزاینده ای به سمت تولید غذاهای با ارزش غذایی بالاتر در حال انجام است."

بدن انسان به طور طبیعی اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 را تولید نمیکند, و تنها راه تامین آن ها منابع غذایی است. تخم مرغ و گوشت پرندگان منبع مناسبی برای اسیدهای چرب امگا-6 هستند, و غلات و ماهیهایی نظیر ماهی آزاد, ساردین, و هالیبوت نیز منبع تامین امگا-3 به شمار میروند.

اما منابع صید ماهی رو به کاهش است, قیمتها سیر صعودی داشته و از همه مهمتر گمان میرود ماهیها حاوی درصد بالایی از برخی مواد سمی باشند, موادی مانند پلی کلرین بی فنیل ها و دی اکسین ها.

در نتیجه تلاش برای یافتن منابع جایگزین آغاز شده است. اخیرا فروشگاههای زنجیره ای انگلستان تخم مرغهای غنی از اسیدهای چرب اشباع نشده ارائه کرده اند. این تخم مرغ با خوراندن غلات غنی از اسید چرب به مرغها تولید شده است. "کی" امیدوار است روش وی امکان ارائه انتخابی برای افراد سبزیخوار را تقویت کند.

تولید گیاهان غنی از اسیدچرب اشباع نشده میتواند مزیت دیگری هم داشته باشد: تغذیه گاو از این نوع گیاه میتواند منجر به متوقف شدن تولید متان در معده گاو شده و در بلند مدت به گاهش تولید گازهای گلخانه ای منجر خواهد شد. "کی" موضوع اخیر را بسیار قابل توجه میداند. تخمیر غذا در معده دام تولید هیدروژن میکند که در ترکیب با کربن منجر به تولید متان میشود. با اینکه متان تولیدی از این راه در کشورهای صنعتی نظیر بریتانیا و ایالات متحده تنها 3% کل گازهای گلخانه ای تولید شده است, این نسبت در کشورهایی مانند زلاند نو به 40% میرسد.

ترخون

ترخون:

در کتب سنتی با نام های «ترخون»، «طرخون» ، «الحوزان»، گفته شده است به فرانسوی آن را Estragon و Amose petit dragon و Forgon و Dragone و به انگلیسی Taragon و Estragon گفته می شود، گیاهی است از خانواده Compositae تیره فرعی Radeae نام علمی آن Artemisia dracunculus L می باشد.

مشخصات

طرخون گیاهی است پایا. ساقه آن زیاد بلند نمی شود و ارتفاع آن در حدود 60 سانتی متر . برگهای آن سبز تیره. دراز، باریک و نوک تیز و متناوب و بدون دمبرگ برگهای پایین ساقه کمی بزرگتر و تقریبا دندانه ها آن را به 3 قسمت تقسیم می کند و نوک تیز است. گلهای آن سبز مایل به زرد به صورت خوشه که از کنار برگها وصل به ساقه ظاهر می شود.

تکثیر آن با توجه به این که دانه های آن اغلب عقیم است،‌معمولا با تقسیم کردن و کاشت پایه های ان در بهار یا پائیز انجام می گیرد، ولی از طریق کاشت تخم آن در بهار یا پائیز نیز در بعضی مناطق تکثیر می شود.

این گیاه بومی کوهستانهای سرد اروپا و آمریکا و مناطق مختلف روسیه و سیبری است.

با این که بومی مناطق سرد است ولی از سرمای شدید زمستان در سالهای خیلی سرد لطمه می بیند و باید با برگ و خاشاک و کود آن را حفظ نمود.

در ایران معمولا کاشته می شود و در سبزی خوردن به طور خام و در سالاد بعضی از اشخاص مصرف می کنند.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی در طرخون طبق بررسی دانشمندان وجود یک ماده تلخ و اسانس روغنی فرار مشخص شده است.

گیاه دارای حدود 3/0 درصد اسانس روغنی است. اسانس روغنی آن شامل 70-60 درصد متیل چاویکول و مقداری پی متوکسی سینامیک الدئید است ماده متیل چاویکول که آن را استراگول هم می گویند از نظر شیمی یک آثر میتیلیک از چاویکول است.

چاویکول یک ماده روغنی و به طور قوی ض عفونی کننده است که از گیاه Betel گرفته می شود و گیاه بتل نوعی فلفل سیاه خزنده است که بومی هند می باشد و نام علمی آن Piper betel L است که در بخش خاصی در جلد دیگر این کتاب خواهد آمد.

خواص – کاربرد

طرخون از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است و نوع وحشی آن خیلی گرمتر و خشکتر از نوع مزروع و کاشته شده آن است و دارای قوه تخدیر می باشد. از نظر خواص برگها و سرشاخه های گلدار آن که مورد استفاده است معطر و اشتها آور و مقوی معده و محرک و کمی ضد انگل است. اگر در دهان جویده شود تلخ و کمی مخدر است و برای مدتی حس چشایی را کاهش می دهد و ضد اسکوربوت است و برای جلوگیری از خونریزی لثه و التیام زخمهای دهان نافع است . بادها و گازها و اخلاط لزج را تحلیل می برد و انسداد مجاری را باز می کند و خشک کننده رطوبتها یم باشد. اگر اب تازه آن را با سرکه رقیق گازدار مخلوط کرده و بخورند برای جلوگیری از ابتلا به آبله و سرخچه و ممانعت از ایجاد علل وبایی در بدن مفید است. آشامیدن آب بعد از جویدن آن در دهان خیلی لذید است . برای گرم مزاجان مضر است و اسراف در خوردن آن موجب قطع باه می شود از این نظر اشخاص گرم مزاج باید با بقولات سرد بخورند و برای سینه خوب نیست و ایجاد خشونت در سینه می کند لذا باید با عسل خورده شود و خیلی بطئی الهضم است و لذا با کرفس خورده شود.

ریشه طرخون وحشی را معمولا عاقرقرحا نیز می گویند که خواص آن در جای خود تحت عنوان عاقرقرحا بحث می شود.

اسفناج

اسفناج:

نوع بهارة آن دارای بذر خاردار گوشه دار تیز و به اسفناج انگلیسی معروف است و در اوایل بهار کاشته میشود و نوع دیگر که به هلندی معروف است دارای بذرگرد کروی است و خاک بسیار غنی میخواهد و در پاییز کاشته میشود. اسفناج چون مواد زیادی از خاک می گیرد لذا خاک مزرعه باید بسیار غنی و پرقوت باشد و باید کود کافی داده شود. گیاه اسفناج در مقابل خشکی و حرارت زیاد محیط عاجز است و نامتحمل لذا معمول است که بیشتر اسفناج را در پاییز می کارند یعنی از تخم اسفناج پاییزه استفاده می شود، زیرا در این صورت کمی رطوبت خاک دیگر مسأله ای نیست. بلکه باید خاک مزرعه زهکش دار باشد که رطوبت باید زمستان لطمه ای به گیاه نزند و اگر در مواردی از اسفناج تابستانه استفاده می شود باید بذر را در زمین سایه دار تازه و مرطوب کاشت و خیلی سنگین مرتباً آبیاری کرد که خشکی به گیاه لطمه نزند. در ایران اسفناج بهاره را از اسفند تا خرداد می توان کاشت و بی درنگ هر 30-15 روز کشت را در قطعات مختلفه انجام داد تا مرتباً برگ تازه اسفناج برای برداشت در مزرعه آماده باشد. اسفناج پاییزه را معمولاً در ماههای مرداد تا آبان و اغلب پس از برداشت گندم می کارند و برگ دادن آن از اوائل آذر شروع میشود و تا فروردین ادامه خواهد داشت

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی در برگ اسفناج مقدار قابل ملاحظه ای ویتامین PP یا نیکوتین آمید وجود دارد (ویتامین PP که نیاسین نیز گفته می شود از گروه ویتامین های B است).

بنابراین داروی شفابخش برای بیماری پلاگر است، یعنی آنتی پلاگروز خوبی است. پلاگرا بیماری است که در اثر فقر یا کمی اسیدنیکوتی نیک یا نیاسین در بدن انسان عارض می شود و به صورت ضعف، تشنج، اختلال گوارش و ایجاد لکه های قرمزی روی پوست بدن ظاهر می گردد. به علاوه در اسفناج ید لسیتین و کلروفیل و کاروتن وجود دارد. در برگ های اسفناج در حدود 009/0 میلی گرم در هر یک صد گرم برگ ارسنیک وجود دارد و همچنین 31/0 درصد اکسالیک اسید و مقداری ساپونین در آن یافت می شود. بارانهای ممتد مقدار ساپونین اسفناج را کاهش می دهد. در گیاه تازه، مقدار اسید اکسالیک بیشتر است. در اسفناج تازه 934/0 درصد و در گیاه خشک اسفناج در حدود 2/8 درصد اسید اکسالیک وجود دارد و با توجه به این که اسفناج تازه در حدود 90 درصد آب دارد، زیاد بودن مقدار اسید اکسالیک در گیاه تازه روشن می شود.

در تخم جوانه زدن اسفناج و در جوانه های آن مقداری آنزیم های جنتیوبیاز و سلوبیاز و لیکناز یافت میشود در اسفناج ماده ای به نام اسپیناسین وجود دارد که ترشحات مربوط به هاضمه را تحریک می کند و به علاوه دارای فولیک اسید و اسید فسفوریک و مواد معدنی کلسیم و آهن و فسفر است

در هر یک صد گرم برگ اسفناج خام مواد زیر وجود دارد:

آب 90 گرم، پروتئین 3 گرم، چربی 3/0 گرم، هیدرات های کربن 5/3 گرم، خاکستر 5/1 گرم، کلسیم 93 میلیگرم، فسفر 51 میلی گرم، آهن 1/3 میلی گرم، سدیم 71 میلی گرم، پتاسیم 470 میلی گرم، ویتامین A8100 واحد بینالمللی، تیامین 1/0 میلی گرم، رایبوفلاوین 2/0 میلی گرم، نیاسین 6/0 میلی گرم و ویتامین C 51 میلی گرم به طوری که ملاحظه می شود اسفناج از نظر ویتامین A ، B ، C و مقدار آهن غنی است.

خواص ـ کاربرد

طبق نظر حکمای طب سنتی اسفناج از نظر طبیعت کمی سرد و تر و تا حدی می توان گفت که نه سرد است و نه گرم، بلکه معتدل است. برگ آن خنککننده است و برای کاهش تب و ورم ریه و رودة کوچک نافع است. تخم آن ملین، خنک کننده و برای ورم کبد و یرقان مفید است.

اگر برگ اسفناج با جو پوست کنده و به اصطلا جو سفید و روغن بادام شیرین پخته شود، برای سرفههای خشک و تب های گرم اشخاص گرم مزاج مفید است و اما در مورد سرد مزاجان توصیه این است که اسفناج پخته با گوشت پرندة چاق و چرب و برنج و ادویه نظیر زنجبیل و هل و دارچین خورده شود.

اسفناج رفع تشنگی می نماید و سریع الهضم تر از سایر سبزی هاست و برای درد گلو و ورم ملاز یا ورم لهات (گوشت پاره ای که از وسط انتهای کام آویخته است و آن را اوولا نامند) نافع است و آب تخم آن برای درد ناحیة قلب و درد احشا (اعضای داخل شکم) مفید است. عصارة آن با شکر برای یرقان و سنگ مثانه و اشکال در ترشح ادرار و سوزش مجرای ادرار و درد کمر و سوزاندن اخلاط صفراوی مؤثر و نافع است. ضماد پختة آن برای ورمهای گرم و بیماری شاش بند که از حرارت باشد و ضماد آن برای ورمهای حاصل از گزش زنبور و سرباز کردن دمل مفید است. مقدار مصرف عصارة اسفناج 10 گرم است. اسفناج چون دارای اکسالات است برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگ های صفراوی مناسب نیست.

در چین و مناطق خاور از اسفناج به عنوان بادشکن ] روا[ و ملین ] ایچیمورا[ استفاده می شود و مادة اسپنیاسین ترشحات مربوط به هاضمه را تحریک می کند ]کاربون و کیمورا [.

غذاهای اسفناج به منزلهً دارو آش اسفناج که گشنیز تازه در آن ریخته شده باشد برای سردردهایی که حادث از اختلال گوارشی و سوء مزاج باشد مفید است و اگر با آب لیمو یا آب سماق یا آب غوره ترش شود برای سردردهای ناشی از اختلالات صفراوی خیلی مفید است. اسفناج پخته که در کره گاو یا روغن بادام سرخ شد باشد نیز برای سردردهای حاصله از اختلالات صفراوی خوب است. برای اشخاص مبتلا به سرسامهای صفراوی پس از 3 روز پرهیز غذایی از شروع بیماری خوردن اسفناج که با آب پخته و با روغن بادام شیرین آغشته شده باشد نافع است. همچنین برای بیماران مبتلا به سرسام صفراوی اسفناج پخته با کمی شکر و سرکه و یا آلو و یا تمر هند که ترش شود، بسیار مفید است. اگر آش اسفناج با ماش پوست گرفته و جو سفید پوست گرفته و روغن بادام شیرین و شیرهً تخم خشخاش پخته شود برای سر سامهای سوداوی بسیار مفید است. در مورد اشخاصی که از بی خوابی رنج می برند اسفناج را با کدو و برگ کاهو و یک دو برگ خشخاش با گوشت مرغ چاق یا گوشت بز غالهُ پخته و کمی شیرهُ تخم خشخاش وشیرهُ بادام شیرین یا کرهُ گاو مخلوط کرده میل کنند، برای بی خوابی حاصل از خشکی دماغ مفید است.

اگر اسفناج را در آب پخته با روغن بادام شیرین یا کره گاو و گوشت بره پخته بخورند برای مالیخولیا مفید است. اگر مالیخولیا ناشی از گرفتگی های کبد باشد اسفناج را به تنهایی و یا با کرفس پخته و بخورند و یا آب اسفناج را گرفته و بیاشامند خیلی مفید است. اگر اسفناج را با جو سفید و ماش بی پوست پخته بخورند برای اوایل ابتلای به ذات الجنب و بیماری های سینه و ریه وسرفه نافع است.

اگر اسفناج را با آب پختخ با کرهُ گاو یا روغن بادام شیرین سرخ کرده ومیل نمایند، غذای بسیار مناسبی برای اشخاص مبتلا به جنون و قطرب [ نوعی مالیخولیا که مبتلایان به آن از مردم گریزانند و در گوشه ای منزوی می نشینند ] و مانیای حادث از سودای صفراوی که با حرارت شدید می باشد، مفید است.

اسفناج پختهُ ساده را اگر با روغن بادام شیرین آغشته ومیل کنند برا ی تشنجهای ناشی از یبوست مفید است.

نظری به تحقیقات علمی جدید در مورد خواص درمانی اسفناج اسفناج طبق نظر اغلب دانشمندان یکی از گیاهانی است که ظرفیت ضد سرطانی آن خیلی بالا و برای پیشگیری ابتلای به سرطان به سلطان گیاهان معروف است. بنابراین اشخاصی که سالها اعتیاد به سیگار و دخانیات داشته اند از نظر این خاصیت باید به خوردن اسفناج توجه خاص مبذول دارند. اسفناج که از سبزیهای دارای رنگ سبز تیره است، همراه با هویج درصدر لیست خوراکی های ضد سرطان جای دارد و طبق تحقیقات دانشمندان در کاهش نرخ ابتلای به سرطان موُثر است، بخصوص در پیشگیری سرطان کولون، سرطان رکتوم، سرطان معده، سرطان پروستات و سرطان حنجره و حلق و سرطان مخاط رحم و سرطان گردن و سرطان مری و به ویژه سرطان ریه نقش والایی دارد. مطالعات علمی نشان می دهد اشخاصی ک در حد بسیار کم و بندرت از سبزیجات به رنگ سبز تیره ک دارای مقدار زیادی ماده معروف کاروتنوئید [1][1] هستند و در این گروه اسفناج در صدر آنها قرار دارد، دو برابر بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلای به سرطان هستند. و در عین حال تحقیقات علمی نشان می دهد اشخاصی که هر روز یک خوراک اسفناجی می خوردند حتی معتادین به دخانیات خیلی کمتر از دیگران در معرض این خطر قرار دارند. در هر ده مورد از یازده تحقیق علمی که در مورد سرطان ریه به عمل آمده است حقایق فوق تاُیید شده است. از جمله تحقیقاتی که توسط دکتر ریشارد شکل [2][2] که از نسج شناسان دانشگاه تکزاس است، به عمل آمده نشان می دهد که خوراکی های دارای مادهُ کاروتن به طور موُثری درنجات معتادان به دخانیات می دهد از سرطان دخیل است. دانشمند دیگری از محققان دانشگاه جان هاپکینز [3][3] در تحقیقات خود نشان می دهد اشخاصی که مقداربتا کاروتن خون آنها زیاد است در مقابل ابتلای به سرطان بسیارمقاوم تر از سایرین هستند. در آزمایش دیگری که بتازگی محققان در امریکا انجام داده اند، اسفناج را از نظر مواد شیمیایی موجود در آن تجزیه کرده اند، مقدار کاروتنوئید در اسفناج خام 36 میلی گرم در هر 100 میلی گرم ـ می باشد

در حالیککه در هویج خام در هر 100 گرم دارای 14 میلی گرم مواد کاروتنوئید است با این تفاوت که در هویج قسمت عمده بتاکاروتن است. با این که مادهُ بتا کاروتن ماده قطعی موُثر ضد سرطان است ولی با این حال مواد کاروتنوئید موجود در اسفناج عملاً نقش بسیار موُثری در این ماجرا دارند به علاوه اسفناج دارای مقدار زیادی کلروفیل [4][4] است که آن هم ازمواد دارای ظرفیت بالای ضد سرطان است.

عده ای از دانشمندان دلیل ضد سرطان بودن کلروفیل را به سبب خاصیت آن در متوقف کردن یا به هر حال کند کردن موتاسیونهای سلولی می دانند که از این طریق از شروع سرطانی شدن سلولها جلوگیری می شود. در یک مطالعهُ علمی که دانشمندان در ایتالیا بعمل آورده اند، مشاهد شده است که اسفناج قدرت چشم گیری در سد کردن و متوقف نمودن پیشروی یکی از مقتدرترین عوامل سرطانزا به نام نیتروزامین [1][5] بین چند خوراک نظیر هویج، گل کلم، کاهو، تمشک، عصارهُ اسفناج خام از همه در امر مقابله با نیتروزامین قدرت بیشتری نشان داده است.

دانشمندان ژاپنی در سال 1969 نتیجهُ تحقیقاتی را انتشار دادند که در آن آمده است اسفناج در کاهش کلسترول خون در جانوران اثری زیادی نشان داده و در مطالعات دیگری متعاقب آن دریافتند که برگ اسفناج موجب تسریع تبدیل کلسترول به کوپروستانول [5][6] در بدن می شود که بعداً این ماده دفع خواهد شد.

البته توجه شود مصرف اسفناج در رژیم غذایی برای بهره گیری از خواص فوق و سایر خواص آن برای هر شخص مستلزم مشاوره با پزشک و کارشناس گیاه درمانی است. زیرا ممکن است برای عده ای خوردن اسفناج به علل خاص فیزیولوژیکی معارض با برخی اختلالات جسمی آنها باشد.