برگ سبز -سایتی برای گیاهان دارویی و مدیریت کشاورزی

برگ سبز -سایتی برای گیاهان دارویی و مدیریت کشاورزی

گیاهان دارویی کشت قارچ تراریوم و بونسای گیاهان اپارتمانی
برگ سبز -سایتی برای گیاهان دارویی و مدیریت کشاورزی

برگ سبز -سایتی برای گیاهان دارویی و مدیریت کشاورزی

گیاهان دارویی کشت قارچ تراریوم و بونسای گیاهان اپارتمانی

معرفی تیره Achatocarpaceae

معرفی تیره Achatocarpaceae
 

 Phytolaccaceae

فرم کلی تیره: درختانی کوچک یا درختچه ای. گیاهانی غیرآبدار. برگ ها متناوب؛ مارپیچی؛ غیرپوشش دار؛ ساده. پهنک برگ یکپارچه؛ با رگبرگ پرمانند. برگ ها بی گوشوارک. حاشیه پهنک برگ یکپارچه.

آناتومی برگ: مزوفیل حاوی بلور.

آناتومی ساقه: فاقد آبکش داخلی. توسعه ی لایه ضخیم شونده ثانویه از یک حلقه کامبیوم عادی.

تولیدمثل و گرده افشانی: گل های بارور دارای وظایف نرینگی یا مادینگی. گیاهانی دوپایه. گل های ماده فاقد پرچم. گل های نر فاقد مادگی.

گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل آذین ها کوچک. گل ها براکته ای؛ کوچک. فاقد هیپانتیوم آزاد.

میوه گوشتی؛ ناشکوفا؛ سته ای؛ دارای یک بذر. بذور غیرآندوسپرمی. دارای پریسپرم. جنین به خوبی تمایزیافته. دارای دو لپه. جنین خمیده.

فیزیولوژی، فیتوشیمی: فاقد الاژیک اسید.

جغرافیا، سیتولوژی: نواحی نیمه گرمسیری تا گرمسیری. مناطق گرمسیر آمریکا.

طبقه بندی: زیررده دولپه ای ها. راسته Caryophyllales .

دارای 10 گونه و 2 جنس Achatocarpus Phaulothamnus .







 

معرفی تیره Achariaceae

معرفی تیره Achariaceae
 


فرم کلی تیره: گیاهانی درختچه ای ( Acharia ) یا علفی ( Ceratiosicyos, Guthriea )، غیرصمغ دار و فاقد شیره رنگی. گیاهان علفی دارای برگ های متراکم اولیه یا فاقد آن. مستقل یا بالارونده. برگ ها متناوب، غیرپوشش دار، ساده. پهنک برگ بریده بریده یا یکپارچه، گاهی اوقات نوک تیز. برگ ها بدون گوشوارک. حاشیه پهنک برگ کنگره دار یا مضرس.

آناتومی برگ: پهنک برگ دارای قسمت پشتی و شکمی مشخص.

آناتومی ساقه: دارای کامبیوم چوب پنبه ای، در ابتدا سطحی. فاقد لایه ضخیم شونده ثانویه، یا توسعه یافته از یک حلقه کامبیوم ساده.

تولیدمثل و گرده افشانی: گل های بارور دارای وظایف نرینگی و مادینگی. گیاهانی دوپایه. گل های نر فاقد اندام های جنسی ماده.

گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت منفرد یا مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل ها کوچک تا متوسط، منظم.

میوه غیرگوشتی، شکوفا. بذور دارای آندوسپرم. جنین به خوبی تمایز یافته. دارای دو لپه. جنین مستقیم و کوچک.

فیزیولوژی، فیتوشیمی: عدم انباشتگی آلومینیوم.

جغرافیا، سیتولوژی: قدیم الحاره. آفریقای جنوبی.

طبقه بندی: زیر رده دولپه ای ها، راسته Malpaghiales .

دارای 3 گونه و 3 جنس Acharia CeratiosicyosGuthriea .



 

خوشاریزه:

خوشاریزه:

دانستنیهای علمی : 
گیاهی از تیره چتریان است. خوشاریزه بومی ایران می باشد.
این گونه در هیچ منطقه ای تشکیل تیپ گیاهی مستقل نمی دهد و همواره به عنوان گونه همراه مشاهده می گردد. 
لازم به ذکر است که دوره فنولوژی این گونه بسیار دیرتر از سایر گونه های اسانس دار می باشد به طوری که تا اواسط مرداد این گونه در رشد رویشی می باشد و در اوایل شهریور ماه دوره گل دهی و در اواخر شهریور دوره بذر دهی آن می باشد.

خصوصیات ظاهری :
خوشاریزه گونه ای پایا و  خاردار است . ساقه به ارتفاع 55-20سانتی متر، منفرد ، از قاعده منشعب ، با شاخه های شیاردار ، محکم ، برگ های قاعده ای درشت و گوشتی ،  1تا 2 بار شانه ای، با 2 تا 6 زوج تقسیمات گسترده با قطعات پهن یا مثلثی باریک و در انتها خاری شده، برگ های ساقه ای کوچک تر، در انتها خاری شده ، کامل یا سه بار تقسیم شده .
 چترها متعدد ، برگه 4-2عددمثلثی ، سرنیزه ای ، نوک تیز، مساوی یا نامساوی ، شعاع های چتر5- 3شعاع به طول 15-5 میلی متر، مساوی یا نامساوی است.
 برگک کما بیش 8 عدد ، نوک تیزف نامساوی کاسه گل با دندانه های نوک تیز، جام گل نامشخص، مایل به زرد ، میوه مستطیلی گلابی فاقد پره می باشد. 

شرایط محیط رشد:
 خوشاریزه باید از لحاظ نوری در شرایط نور کامل بوده و روشن باشد. 
آبیاری متوسط انجام گردد و خاک از زهکشی خوبی برخوردار باشد. 
بهترین رویشگاه از نظر فراوانی این گونه در منطقه وشنوه (غرب ایران) با فراوانی 35%بیشترین فراوانی را داراست.
 اطلاعات جزئی راجع به احتیاجات این گونه گیاهی در دسترس نمی باشد.  
معمولا بصورت وحشی رشد دارد. 

خواص درمانی و کاربردها: 
دارای خاصیت ضد قارچی و همچنین ضد باکتری می‌باشد. 
 در بعضی از مناطق ایران از جمله اطراف شهر کرد از گذشته با کشف خاصیت ضد کپک این گیاه برای جلوگیری از کپک زدن و همچنین خوشبو کردن، این گیاه را روی ترشی و پنیر می ریخته اند. 
قسمت مورد استفاده: برگ ، گل خواص درمانی : گیاهی دارویی، خوراکی است که بهصورت خشک همراه با ماست و دوغ به عنوان خوشبو کننده مصرف می شود.
 در تحقیقی مشخص گردید که افزایش غلظت اسانس این گیاه سبب تشدید خاصیت ضد باکتریایی و همچنین مشخص شد که این عصاره درغلظت های کم خاصیت باکتریواستاتیکی بازدارندگی از رشد دارد .
 از این گیاه به عنوان چاشنی غذایی و معطر کردن استفاده می شود. 

نحوه تکثیر گیاه :
با کاشت بذر در زمین اصلی می توان به کشت آن اقدام نمود.