معرفی تیره Acoraceae

معرفی تیره Acoraceae

~  Araceae   فرم کلی تیره: گیاهانی باتلاقی و معطر؛ دارای اسانس. چندساله؛ با برگ های متراکم اولیه؛ ریزوم دار. برگ ها متناوب؛ دو ردیفه؛ پهن؛ بدون دمبرگ؛ پوشش دار؛ معطر؛ ساده. پهنک برگ یکپارچه؛ با رگبرگ پرمانند. حاشیه پهنک برگ یکپارچه؛ پهن. آناتومی برگ: پهنک برگ دورو. مزوفیل حاوی سلول های روغنی هوایی کروی شکل؛ فاقد بلور. آناتومی ساقه: فاقد لایه ی ضخیم شونده ثانویه. تولیدمثل و گرده افشانی: گیاهانی هرمافرودیت. گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل ها غیربراکته ای؛ بسیار کوچک یا کوچک؛ منظم؛ چرخه ای؛ پنج چرخه ای. میوه گوشتی یا غیرگوشتی؛ شکوفا یا ناشکوفا؛ کپسولی یا سته ای. بذور آندوسپرمی. دارای پریسپرم. دارای یک لپه. پوسته فاقد فیتوملان و نازک. فیزیولوژی، فیتوشیمی: دارای پروآنتوسیانیدین ها. جغرافیا، سیتولوژی: منطقه قطب شمال و قدیم الحاره. مناطق یخبندان؛ معتدل و نیمه گرمسیری. گینه نو، آسیای شرقی تا نروژ، مرکز و غرب آمریکای شمالی. 2n=24 . تعدا کروموزوم پایه ی این خانواده برابر 12 است. طبقه بندی: زیررده تک لپه ای ها. راسته Alismatales . دارای 6-2 گونه و تنها یک جنس Acorus .

معرفی تیره Achatocarpaceae

معرفی تیره Achatocarpaceae   ~  Phytolaccaceae فرم کلی تیره: درختانی کوچک یا درختچه ای. گیاهانی غیرآبدار. برگ ها متناوب؛ مارپیچی؛ غیرپوشش دار؛ ساده. پهنک برگ یکپارچه؛ با رگبرگ پرمانند. برگ ها بی گوشوارک. حاشیه پهنک برگ یکپارچه. آناتومی برگ: مزوفیل حاوی بلور. آناتومی ساقه: فاقد آبکش داخلی. توسعه ی لایه ضخیم شونده ثانویه از یک حلقه کامبیوم عادی. تولیدمثل و گرده افشانی: گل های بارور دارای وظایف نرینگی یا مادینگی. گیاهانی دوپایه. گل های ماده فاقد پرچم. گل های نر فاقد مادگی. گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل آذین ها کوچک. گل ها براکته ای؛ کوچک. فاقد هیپانتیوم آزاد. میوه گوشتی؛ ناشکوفا؛ سته ای؛ دارای یک بذر. بذور غیرآندوسپرمی. دارای پریسپرم. جنین به خوبی تمایزیافته. دارای دو لپه. جنین خمیده. فیزیولوژی، فیتوشیمی: فاقد الاژیک اسید. جغرافیا، سیتولوژی: نواحی نیمه گرمسیری تا گرمسیری. مناطق گرمسیر آمریکا. طبقه بندی: زیررده دولپه ای ها. راسته Caryophyllales . دارای 10 گونه و 2 جنس Achatocarpus , Phaulothamnus .

معرفی تیره Achariaceae

معرفی تیره Achariaceae

فرم کلی تیره: گیاهانی درختچه ای ( Acharia ) یا علفی ( Ceratiosicyos, Guthriea )، غیرصمغ دار و فاقد شیره رنگی. گیاهان علفی دارای برگ های متراکم اولیه یا فاقد آن. مستقل یا بالارونده. برگ ها متناوب، غیرپوشش دار، ساده. پهنک برگ بریده بریده یا یکپارچه، گاهی اوقات نوک تیز. برگ ها بدون گوشوارک. حاشیه پهنک برگ کنگره دار یا مضرس. آناتومی برگ: پهنک برگ دارای قسمت پشتی و شکمی مشخص. آناتومی ساقه: دارای کامبیوم چوب پنبه ای، در ابتدا سطحی. فاقد لایه ضخیم شونده ثانویه، یا توسعه یافته از یک حلقه کامبیوم ساده. تولیدمثل و گرده افشانی: گل های بارور دارای وظایف نرینگی و مادینگی. گیاهانی دوپایه. گل های نر فاقد اندام های جنسی ماده. گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت منفرد یا مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل ها کوچک تا متوسط، منظم. میوه غیرگوشتی، شکوفا. بذور دارای آندوسپرم. جنین به خوبی تمایز یافته. دارای دو لپه. جنین مستقیم و کوچک. فیزیولوژی، فیتوشیمی: عدم انباشتگی آلومینیوم. جغرافیا، سیتولوژی: قدیم الحاره. آفریقای جنوبی. طبقه بندی: زیر رده دولپه ای ها، راسته Malpaghiales . دارای 3 گونه و 3 جنس Acharia , Ceratiosicyos, Guthriea .

خوشاریزه:

دانستنیهای علمی :  گیاهی از تیره چتریان است. خوشاریزه بومی ایران می باشد. این گونه در هیچ منطقه ای تشکیل تیپ گیاهی مستقل نمی دهد و همواره به عنوان گونه همراه مشاهده می گردد.  لازم به ذکر است که دوره فنولوژی این گونه بسیار دیرتر از سایر گونه های اسانس دار می باشد به طوری که تا اواسط مرداد این گونه در رشد رویشی می باشد و در اوایل شهریور ماه دوره گل دهی و در اواخر شهریور دوره بذر دهی آن می باشد.

خصوصیات ظاهری : خوشاریزه گونه ای پایا و  خاردار است . ساقه به ارتفاع 55-20سانتی متر، منفرد ، از قاعده منشعب ، با شاخه های شیاردار ، محکم ، برگ های قاعده ای درشت و گوشتی ،  1تا 2 بار شانه ای، با 2 تا 6 زوج تقسیمات گسترده با قطعات پهن یا مثلثی باریک و در انتها خاری شده، برگ های ساقه ای کوچک تر، در انتها خاری شده ، کامل یا سه بار تقسیم شده .  چترها متعدد ، برگه 4-2عددمثلثی ، سرنیزه ای ، نوک تیز، مساوی یا نامساوی ، شعاع های چتر5- 3شعاع به طول 15-5 میلی متر، مساوی یا نامساوی است.  برگک کما بیش 8 عدد ، نوک تیزف نامساوی کاسه گل با دندانه های نوک تیز، جام گل نامشخص، مایل به زرد ، میوه مستطیلی گلابی فاقد پره می باشد.

شرایط محیط رشد:  خوشاریزه باید از لحاظ نوری در شرایط نور کامل بوده و روشن باشد.  آبیاری متوسط انجام گردد و خاک از زهکشی خوبی برخوردار باشد.  بهترین رویشگاه از نظر فراوانی این گونه در منطقه وشنوه (غرب ایران) با فراوانی 35%بیشترین فراوانی را داراست.  اطلاعات جزئی راجع به احتیاجات این گونه گیاهی در دسترس نمی باشد.   معمولا بصورت وحشی رشد دارد.

خواص درمانی و کاربردها:  دارای خاصیت ضد قارچی و همچنین ضد باکتری می‌باشد.   در بعضی از مناطق ایران از جمله اطراف شهر کرد از گذشته با کشف خاصیت ضد کپک این گیاه برای جلوگیری از کپک زدن و همچنین خوشبو کردن، این گیاه را روی ترشی و پنیر می ریخته اند.  قسمت مورد استفاده: برگ ، گل خواص درمانی : گیاهی دارویی، خوراکی است که بهصورت خشک همراه با ماست و دوغ به عنوان خوشبو کننده مصرف می شود.  در تحقیقی مشخص گردید که افزایش غلظت اسانس این گیاه سبب تشدید خاصیت ضد باکتریایی و همچنین مشخص شد که این عصاره درغلظت های کم خاصیت باکتریواستاتیکی بازدارندگی از رشد دارد .  از این گیاه به عنوان چاشنی غذایی و معطر کردن استفاده می شود.

نحوه تکثیر گیاه : با کاشت بذر در زمین اصلی می توان به کشت آن اقدام نمود.

کنجد: دانستنیهای علمی :  کنجد یکی از گونه های گلدهنده بوده و روغن بذر آن از قدیمی تریین روغن های خوراکی مفید است.  استفاده زیاد روغن این گیاه در صنعت موجب افزایش تقاضا جهت افزایش سطح زیرکشت آن می باشد.  کنجد بومی آفریقا بوده ولی به سرعت به دیگر نقاط دنیا انتشار پیدا کرده است .  مجموعه گونه های مهم گیاه کنجد هم اینک در آمریکا ، روسیه و هندوستان نگهداری می شود . خصوصیات ظاهری : گیاهی است یک ساله و گاه چند ساله و طول دوره رشد آن 4 تا 6 ماه می باشد. ریشه کنجد مستقیم ، قوی و بسیار گسترده است که به طور متوسط حدود 1 متر در خاک فرو می رود . ساقه کنجد راست و ارتفاع آن بین 50 تا 200 سانتیمتر واکثراً 70 سانتیمتر است . مقطع ساقه معمولاً مربع شکل و گاه مستطیلی و پهن و دارای شیار های عمودی است و ممکن است صاف ، کمی کرکدار یا زیاد کرکدار باشد.  برگ کنجد در واریته های مختلف و حتی در یک بوته از نظر شکل و اندازه بسیار متنوع است . معمولاً برگ های پایین بوته ، پهن با حاشیه دندانه دار و برگ های میانی ، نوک تیز و گاهی کمی دندانه دار و برگ های بالایی ، باریک تر و نوک تیز هستند . گلها از کنار برگ ها روی قسمت بالای ساقه و شاخه ها می رویند . گل ها به صورت  منفرد ظاهر می شوند .  رنگ جام گل معمولاً سفید یا صورتی بسیار کمرنگ می باشد و گاهی ممکن است تیره تر و یا ارغوانی نیز دیده شود و ممکن است سطح داخلی آن خالهای قرمز ، سیاه یا زرد داشته باشد .  میوه کنجد کپسولی است با مقطع مستطیل شکل و شیاردار  است.. در هر کپسول حدود 80 دانه معمولاً وجود دارد . شرایط محیط رشد: بیشتر  در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر جهان دیده شده است. برای تولید بذر باید بین واریته ها 20 تا 50 متر فاصله در نظر گرفته شود . گیاهی است روز کوتاه که به هوای گرم و نور زیاد احتیاج دارد . گرمایی معادل 25 تا 27 درجه سانتیگراد جوانه زدن را سریع و رشد اولیه و تشکیل گل را بهتر می کند.  خاک حاصلخیز و زهکش دار یا خاک هایی متوسط از نظر بافت با ذخیره مواد غذایی بالا ، اسیدیته در حد خنثی یا کمی اسیدی و یا کمی قلیایی بین 5/5 تا 8  .  کنجد گیاهی حساس به شوری است که در اراضی باتلاقی و شور کشت آن نتیجه بخش نخواهد بود .  معمولاً خاک نرم و خاک های شنی یا مخلوط حاصلخیز و غنی نتیجه مطلوبی ببار می آورد . خواص درمانی و کاربردها: کنجد دارای مواد معدنی کلسیم ، فسفر ، آهن ، سدیم ، پتاسیم و ویتامین های A  ، تیامین ، ریبوفلاوین و نیاسین می باشد .   روغن کنجد برای طبخ مواد خوراکی مختلف در صنایع غذایی و همچنین در تهیه عطر ها و به عنوان حلال در داروسازی ، آرایشی و بهداشتی مصرف می شود .  در ایران مصرف اصلی دانه کنجد برای تهیه حلوا شکری ، ارده و شیرینی پزی است . کنجاله کنجد حدود 40 درصد پروتئین داشته و دوام آن نیز زیاد و فساد نمی یابد و با داشتن اسید آمینه میتونین و کلسیم و فسفر برای دام غذایی بسیار مطلوب می باشد . نیرو دهنده روده می باشد  ، باعث ازدیاد اسپرم می شود و ملین است .  نحوه تکثیر گیاه :  چون بذر کنجد کوچک است برای افزایش حجم ،  بذر ها را با شن ، خاک یا خاکستر مخلوط می نمایند تا یکنواخت تر پراکنده شود.  در اراضی دیم روی زمین مسطح یا در درون جوی ها با فاصله 40 تا 45 سانتیمتر و 8 تا 15 سانتیمتر روی ردیف ها می کارند و در شرایط آبی آن را روی پشته ها و با فاصله 45 تا 55 سانتیمتر و فاصله 4 تا 6 سانتیمتر روی ردیف ها کشت می نمایند .  عمق کاشت بسته به نوع خاک بین 2 تا 5 سانتیمتر و می تواند تا 10 سانتیمتر هم باشد.