گیاهان دارویی مغذی‌ برای شیر مادر

گیاهان دارویی مغذی‌ برای شیر مادر

خبرگزاری آریا-یک متخصص داروسازی سنتی مصرف گیاهان دارویی مانند برگ گشنیز، تخم رازیانه، اسفناج و حریره بادام و جو را در افزایش و مغذی کردن شیر مادر موثر دانست.  به گزارش خبرگزاری آریا، در خصوص تاثیر گیاهان دارویی در افزایش شیر مادر اظهار کرد: بر اساس طب‌ سنتی و مکمل، در دوران شیردهی گیاهان دارویی عموما با سه هدف افزایش ترشح شیر مادر و غنی و مغذی‌تر شدن آن، بهبود التهابات و شقاق پستان ناشی از مکیدن نوزاد و درمان اسپاسم و دل‌پیچه نوزادان، مصرف می‌شود.  وی اظهار کرد: در همین راستا در طب سنتی ملل مختلف جهان بسیاری از گیاهان دارویی باعث افزایش تولید و ترشح شیر مادر می‌شوند.  وی اظهار کرد: دانه «خار مریم» از دیرباز در طب سنتی سرزمین‌های مختلف به منظور افزایش شیر مادران استفاده می‌شده است، بدین ترتیب که یک قاشق چایخوری از دانه‌ها را در یک لیوان آب به مدت 10 دقیقه جوشانده و آب حاصل از آن مصرف می‌شود.  فرزایی دانه‌های کنجد را نیز بر اساس منابع سنتی یکی از گیاهان موثر در افزایش ترشح شیر دانست و اظهار کرد: علاوه بر این، دانه‌های کنجد به افزایش ارزش غذایی شیر مادر نیز کمک می‌کند.  این متخصص داروسازی سنتی با بیان اینکه زیره سیاه و زیره سبز قابلیت افزایش ترشح شیر از غدد سازنده آن را در مادران شیرده دارند، اظهار کرد: این گیاه در بهبود اسپاسم و کولیک مادر و نوزاد نیز مفید می‌باشد.  وی تصریح کرد: برای مصرف این دو گیاه باید نصف قاشق چای خوری از دانه‌های آسیاب شده هر یک از آنها را در یک فنجان آب دم کرده و بعد از غذا میل شود. همچنین عرق یا اسانس این گیاه در دوران بارداری و شیردهی منع مصرف دارد.  فرزایی دانه‌های شنبلیله را هم یکی از بهترین گیاهان دارویی جهت افزایش شیر مادر عنوان کرد و افزود: دانه‌های این گیاه سرشار از ترکیبات فیتواستروژن بوده که باعث تحریک غدد شیری و تولید بیشتر شیر مادر می‌شود.  وی تصریح کرد: برای استفاده از این گیاه باید یک قاشق چایخوری از دانه‌های آسیاب شده این گیاه را در یک فنجان آب دم کرده و بعد از غذا میل شود.  فرزایی به تاثیرات برگ‌های گشنیز در افزایش شیر مادران اشاره و تصریح کرد: در طب سنتی ایران و بسیاری از ملل از برگ‌های گشنیز بدین منظور استفاده شده است.  این متخصص داروسازی سنتی تخم رازیانه را یکی دیگر از معروف‌ترین داروهای طبیعی به منظور افزایش شیر مادران عنوان کرد و افزود: ترکیب آنتول موجود در این گیاه از طریق مسیر دوپامینی باعث افزایش ترشح شیر از غدد شیری می‌شود.  فرزایی افزود: در کشورهای مختلف جهان از جمله ایران فرآورده‌های دارویی صنعتی متعددی از این گیاه دارویی به همین منظور وجود دارد، از جمله قطره و قرص شیرافزا که شامل دانه‌ رازیانه (‌50درصد)، دانه‌ زیره‌ سبز(20درصد)، دانه‌ شنبلیله (‌20درصد) و شوید (10درصد) می‌باشد.  وی تصریح کرد: البته تهیه هر یک از این اجزا با همین نسبت و مصرف دم‌کرده آن نیز اثرات بسیار شاخصی در افزایش شیر مادر دارد. علاوه بر آن این گیاه و فرآورده‌های دارویی آن به علت اثرات ضد اسپاسم باعث بهبود نفخ و دل‌پیچه نوزادان نیز می‌شود.  این متخصص داروسازی سنتی در ادامه اظهار کرد: بر اساس طب سنتی برخی از گیاهان دارویی نیز وجود دارد که می‌تواند باعث مغذی‌تر شدن و افزایش حجم شیر مادر شود که از جمله این گیاهان می‌توان به گندم (بخصوص جوانه گندم)، اسفناج، حریره بادام و جو، نارگیل و فندق اشاره کرد.  وی تصریح کرد: روغن گل مغربی نیز بر اساس منابع طب سنتی بسیاری از کشورها در درمان التهابات پستان در دوران شیردهی مفید است و اثرات ترمیمی و ضد التهابی داشته و نیز در بهبود تعادل هورمونی مادران بسیار مفید است. کپسول‌های حاصل از روغن این گیاه به صورت روزانه مصرف می‌شود.  این متخصص داروسازی سنتی افزود: همچنین جوشانده گیاه کلم به صورت موضعی باعث بهبود این التهابات می‌شود.  فرزایی در پایان هشدار داد: با وجود اثرات مفید گیاهان دارویی در طی دوران شیردهی و افزایش شیرمادر، مصرف این گیاهان باید با احتیاط و مشاوره با دکتر داروساز انجام شود، زیرا برخی از گیاهان نیز می‌تواند باعث کاهش ترشح شیر مادر شده و نیز برخی از طریق شیرمادر می‌توانند به نوزاد منتقل و باعث بروز عوارض جانبی در نوزاد شوند.

کشمش سرشار از آهن، پتاسیم وکلسیم

کشمش سرشار از آهن، پتاسیم وکلسیم

مدیر نظارت بر امور مواد غذایی، آشامیدنی و آرایشی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی خراسان‌شمالی گفت: کشمش منبع خوب عناصر معدنی آهن، پتاسیم و کلسیم است. به گزارش جماران به نقل از ایسنا، حسن براتی زاده اظهار کرد: کشمش دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است که از تخریب سلولی جلوگیری کرده و منبع خوب عناصر معدنی آهن، پتاسیم، کلسیم و برخی ویتامین‌های گروه B است. وی ادامه داد: کشمش میوه خشک مغذی با قابلیت ماندگاری بالاست که در تمام فصول سال یافت می‌شود. براتی زاده افزود: کشمش یک منبع خوب فیبرغذایی و تامین انرژی، کاهش دهنده کلسترول بد خون، کم چرب وکم سدیم مناسب بیماران قلبی است. وی با بیان این که خراسان شمالی یکی از مراکز مهم تولید انگور در ایران است، عنوان کرد: برخی از انواع انگور با ماندگاری بالا برای نگهداری در سردخانه‌ها برای فصول غیرزراعی استفاده شده و برخی برای خشک کردن و تولید کشمش به روش‌های آفتابی و گوگردی در کارخانه‌های بهداشتی فراوری، تصفیه و بسته بندی می‌شوند.

گل بنفشه معطر؛رفع بی خوابی

گل بنفشه معطر؛رفع بی خوابی

خبرگزاری آریا- بنفشه معطر گیاهی است علفی و بوته ای که پایا و چندساله می باشد. بنفشه معطر نام های فارسی: بنفشه معطر، بنفشه نام علمی: viola odorata نام عمومی: sweet violet نام انگلیسی: sweet violet نام عربی: بَنَفْسَج (Banafsaj) نام فرانسوی: violette odorante نام آلمانی: Marzviole نام خانواده: violaceae  (بنفشه) گیاه شناسی:  بنفشه معطر گیاهی است علفی و بوته ای که پایا و چندساله می باشد. برگ های قلبی شکل گیاه دمبرگ درازی دارند که از محل مشترکی در ناحیه یقه گیاه (تقریباَ هم سطح با زمیت) خارج می شوند. این برگ ها اکثراَ روی زمین گسترده اند و ساقه وجود ندارد. گل ها به صورت منفرد روی دمگل و گیاه قرار گرفته اند. دمگل ها در محل اتصال به گل حالت خمیده و عصا مانند دارند. گل ها معطر و اغلب بنفش رنگ و به ندرت سفید یا گلی هستند( البته در بعضی نمونه ها ممکن است قسمت های کمی از گلبرگ سفید یا گلی رنگ باشد.) میوه گیاه به صورت پوشینه و حاوی تعدادی دانه زرد رنگ است. بنفشه معطر بیشتر در نواحی سایه دار و مرطوب می روید و برای استفاده دارویی به صورت وسیع کشت می شود. همچنین، به عنوان زینتی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. گل های زیبای گیاه در اوایل بهار ظاهر می شوند و در تابستان عاری از گلبرگ است. بنفشه معطر بومی اروپا و آسیاست، ولی در نواحی دیگر، از جمله آمریکای شمالی و استرالیا پرورش داده می شود. این گیاه به نام های عمومی بنفشه انگلیسی، بنفشه باغی نیز مشهور است. این گیاه در نواحی مختلف ایران و به خصوص در قسمت های شمالی و مرطوب ایران رویش دارد. تاریخچه:  بنفشه معطر از زمان های دور مورد استفاده دارویی داشته است. در قرون اولیه میلادی، در مکاتب بقراط و دیوسکورید و در قرون وسطی توسط اعراب در درمان بسیاری از بیماری ها، از جمله رفع ورم چشم، درد گلو، دفع صفرا، رفع حالت تشنگی و به عنوان ملین و قی آور به کار می رفته است. بر اساس افسانه های قدیمی، نام بنفشه معطر(viola) از نام دختری باکره به نام lo گرفته شده است. زئوس به این دختر عاشق شد و به خاطر محافظت از زن حسودش او را به شکل یک گوساله ماده در آورد که در کشتزاری از بنفشه چرا می کرد. به این دلیل بنفشه قرن ها به عنوان نماد عشق معروف شد و در نمایشنامه ها از آن نام برده می شد. در نمایشنامه شکسپیر، پاک از بنفشه در تهیه معجون عشق استفاده می کند. ترکیبات مهم:  مهم ترین ترکیبات گیاه، اسانس و مواد رنگی آن است. مواد رنگی را می توان به وسیله آب استخراج کرد. این مواد با اسیدها و قلیایی ها به رنگ های سبز، زرد و قرمز در می آیند و از آنها به عنوان معرف PH  استفاده می کنند. یک گلوکزید به نام ویولاکورسیتین در گیاه و به خصوص در ریزوم آن وجود دارد که می توان آن را با الکل گرم از گیاه تازه استخراج نمود. این گلوکزید که به صورت کریستال های زرد رنگ می باشد، با اسیدهای معدنی به کورسیتین و قند قابل تخمیر تبدیل می شود. طبق دارو نامه (فارماکوپه) انگلستان، به احتمال زیاد خواص مهم  گیاه مربوط به این گلوکزید است. همچنین اسید سالی سیلیک در جریان تجزیه و تخمیر مواد گیاه به دست می آید. از این بنفشه عطری استخراج می شود که بسیار گران قیمت است؛به همین دلیل بسیاری از عطرهای موجود در بازار با نام این گیاه، از مواد مصنوعی تهیه می گردند. ترکیبات دیگر بنفشه شامل موسیلاژ، آنتوسیانین و یک ماده مهم به نام ویولین می باشد. ویولین آلکالوئیدی است که اثراتی شبیه امتین (یعنی تهوع آور) دارد. دارو شناختی و اثرات مهم:  استفاده دارویی هنوز در دارونامه ها وجود دارد. گل ها خاصیت مسهل دارند. در دارونامه انگلستان بهترین شکل استفاده از گل ها به صورت شربت است که برای نوزادان نصف تا یک قاشق چایخوری و یا بیشتر، با مقدار مساوی روغن بادام مخلوط می شود. در قدیم شربت بنفشه را برای رفع تورم چشم ها، رفع بی خوابی، درمان یرقان، درمان تب و لرز، برطرف کردن چرک و تورم لوزه ها و صرع استفاده می کردند. جرالد، یکی از متخصصان گیاهان دارویی می گوید،برای تسکین تورم داخلی گوش، آرامش قلب، بر طرف کردن خشکی و گرفتگی گلو، بهبود سر درد و به عنوان خواب آور می توان از بنفشه معطر استفاده کرد. از گل های بنفشه می توان مربای شیرینی تهیه کرد که در زمان چارلز دوم به عنوان کنسروی مطلوب، با نام قند بنفشه یا violet plate در تمام داروخانه ها به فروش می رسید و بسیار پرطرفدار بود. این فرآورده خاصیت خلط آور دارد. گل های تازه برای افزودن به سالاد بسیار خوب است. همچنین جرالد می افزاید که از برگ ها می توان در تهیه مرهم و ضماد جهت سوختگی ها استفاده نمود. او معتقد است که اثرات آن بهتر از گل ختمی و ترکیبات جیوه می باشد. تمام بنفشه ها دارای طبیعت سرد و مرطوب هستند. وقتی سبز و تازه اند، به عنوان سرد کننده و پایین آورنده حرارت بدن، به صورت داخلی و خارجی، به کار می روند؛ مثلاَ در کاهش ورم چشم ها می توان از جوشانده گل وبرگ و برای تسکین سر درد از مرهم آن بر روی پیشانی استفاده نمود. این مرهم را می توان با اسانس گل سرخ هم مخلوط کرد. گل و برگ بنفشه، به صورت فرآورده خوراکی، صفرا آور بوده و به خصوص برای بچه ها مناسب است (البته اثر برگ در این مورد قوی تر است). همچنین، گل های تازه یا خشک به شکل خوراکی، در رفع مشکلات ریوی مؤثرند. ریزوم به صورت خوراکی دارای اثرات قوی تهوع آور و مسهل می باشد و از این نظر شبیه ایپکاکوانا است. دانه ها خاصیت مسهلی و ادرار آور دارند و از آنها در مشکلات مجاری ادرار، به خصوص دفع سنگریزه در مجاری، استفاده می شود. در هومیوپاتی مدرن از تنتور گل تازه برای سرفه های اسپاسمی همراه با تنگی نفس و روماتیسم مچ ها استفاده می کنند. خواص گلوکزید موجود در گیاه هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته، ولی مطالعات اولیه حاکی از اثر آنتی سپتیکی آن است. از زمان های دور از فرآورده های بنفشه تازه به صورت خوراکی و موضعی برای افراد سرطانی، به خصوص سرطان گلو، استفاده می شد. از دم کرده برگ ها در آب جوش و به نسبت 1 به 5 به صورت موضعی(مالیدنی) و یا به صورت کمپرس در دردهای موضعی می توان استفاده کرد. برای چرب کردن گلو، برگ بنفشه را خشک و پودر کرده و در روغن زیتون بریزید. سپس آن را به مدت 6 ساعت روی بخار بگذارید و بعد مصرف کنید. این روغن برای رفع خشکی گلو مفید است. از اثرات دیگر بنفشه می توان تسکین سر درد، ضد میگرن، رفع بی خوابی،ضد سرفه، تسکین آسم و برونشیت را نام برد. بنفشه معطر چون خاصیت معرق دارد، در تسکین علائم سرما خوردگی مؤثر است. از اسانس گل ها در رایحه درمانی، درمان برونشیت، خستگی زیاد و مشکلات پوستی استفاده می شود.  طریقه و میزان مصرف: دم کرده: بنفشه را به صورت سرد می نوشند.برای این کار حدود 70 گرم برگ های تازه را با آب سرد بشویید و آن را با نیم لیتر آب بجوشانید. بعد از حدود 12 ساعت وقتی آب سبز رنگ شد، آن را صاف کرده و در شیشه درب داری در یخچال گذاشته و هر دو ساعت یکبار مقداری از آن را بخورید. این دم کرده بهتر است هر روز تازه تهیه شده و اضافی آن دور ریخته شود. کمپرس: برای تهیه استعمال خارجی، پارچه یا باند نخی را در دم کرده گرم وارد کرده و بر روی موضع قرار دهید و روی آن را با پارچه ضد آب(لاستیک پارچه نازک) بپوشانید و پس از سرد شدن، این کار را تکرار کنید. روزانه دو قاشق غذاخوری گل خشک به صورت چای گرم یا دم کرده سرد(توضیح داده شده) و یا 5 گرم از ریشه در روز می توان مصرف کرد. از بنفشه داروهای نوینی در صنعت دارو سازی به صور مختلف تهیه شده که طریقه و میزان مصرف آنها در راهنمای همراه دارو قید شده است( در خارج ایران). موارد استفاده بنفشه:  گل و برگ بنفشه کاملاً خوراکی است و می توان به صورت خام یا پخته از آن استفاده کرد. برگ ها در تمام طول زمستان قابل استفاده و دارای طعم ملایم هستند. از برگ ها می توان در سالاد استفاده کرد(در صورتی که از گل ها برای سالاد استفاده شود، مزه و بوی قوی تری دارد). گل و برگ بنفشه را همچنین می توان در تهیه چای، شیرینی ها، سوپ و کیک مورد استفاده قرار دارد. ابن سینا در کتاب قانون راجع به بنفشه چنین گفته است:  بنسفج گیاهی است مشهور و ریشه اش چون سایر اجزایش نیروی دارویی دارد. دارای طبیعت سرد و تر است. گروهی گفته اند گرم است و در سردی برگش شکی نیست. گویند خون معتدل به وجود آورد. بو کردن و بر سر مالیدن آن سر درد را تسکین دهد. مالیدن و خوردن آن برای تورم چشم مفید است. بنفشه و به ویژه مربای بنفشه، درمان سرفه گرم است و سینه را نرم می کند. شربت بنفشه درمان ذات الجنب و شش است و در این زمینه از جلاب( شربتی که با گلاب و عسل یا شکر درست کنند) بهتر است. التهاب معده را از بین می برد. شربت بنفشه علاج درد کلیه و ملین ملایم است. تناول بنفشه خشک صفرا را بیرون راند. در کتاب مخزن الادویه در مورد بنفشه چنین آمده است:  بنفسج دارای طبعی سرد و تر و بعضی گفته اند گرم و تر است. مسهل صفرا، مسکن عطش و حدت خون و جهت سرفه و خشونت سینه و حلق و خناق و ذات الجنب و ذات الریه و جهت معده و کبد و طحال و احتباس بول مفید است و بوییدن تازه آن منوم( خواب آور) و گویند گل تازه آن فادزهر(پادزهر) سموم و منوم است. مصرف مقدار زیاد آن باعث ضعف دل و سنگینی معده و استفراغ می شود که بعضی این مضار را مربوط به خشک آن دانسته اند. مهم ترین اثرات گزارش شده:  ضد باکتری، ضد التهاب، ضد تب، CNS دپرسانت، ملین، مسهل، معرق، ادرار آور، تهوع آور، خلط آور، قارچ کش، خواب آور، کاهش دهنده پر فشاری خون، شل کننده عضلات، مقوی اعصاب و مسکن. نکات قابل توجه:  1-   1 – بو و رنگ گل ها ضمن خشک کردن، در صورتی که حرارت زیاد باشد، از بین می رود و یا کاهش می یابد؛ به همین دلیل برای تهیه داروها از گونه های دیگر که رنگ تیره تری دارند نیز استفاده می شود. 2-     2 – یک تن برگ بنفشه می تواند 300 تا 400 گرم اسانس خالص تولید کند. این اسانس در تهیه عطر به کار می رود. 3-   3 – از اسانس گل ها در تهیه فرآورده های تازه و خوشبو کننده دهان استفاده می کنند. 4-   4 – گیاه بنفشه دمای تا 20 درجه زیر صفر را تحمل می کند. 5-  5 –  بوی گل های تازه بنفشه جزء بوهای شیرین است. 6-  6 –  نظریات ابن سینا در قانون و مطالب مندرج در مخزن الادویه در مورد بنفشه، با منابع جدید و اثرات تاَیید شده در بیشتر موارد منطبق می باشد. 7-   7 – در تحقیقی که توسط مؤلف و همکاران در سال 1379 بر روی بنفشه معطر انجام شد، مشخص گردید که اسانس آن حاوی ترکیبات آلفاآیونن، سپس هگزان، نونئال، بنزوفنون، ایکوزان، دوکوزان، پنتاکوزان، تتراکوزان و تری کوزان و بنزیل بنزوات می باشد.

معرفی تیره Alangiaceae

معرفی تیره Alangiaceae

Alangiaceae ~  Cornaceae فرم کلی تیره: گیاهانی درختی یا درختچه ای (گاهی اوقات خاردار)، یا گاهی بالارونده، دارای صمغ. مستقل یا بالارونده. برگ ها متناوب، مارپیچی، دارای دمبرگ، غیرپوششی، ساده. پهنک برگ گاهی اوقات بریده بریده یا یکپارچه، رگبرگ پرمانند یا پنجه ای. آناتومی برگ: پهنک برگ دارای قسمت پشتی و شکمی مشخص یا دورو یا مرکزی. دارای روزنه، بطور عمده محدود به یک سطح. دارای کرک یا فاقد آن، غیرغده ای یا غده ای. دارای زیرپوست محوری یا فاقد آن. مزوفیل حاوی بلورهای کلسیم اگزالات. آناتومی ساقه: فاقد مجاری ترشحی. گره ها سه حفره ای. توسعه لایه ضخیم شونده ثانویه از یک حلقه کامبیوم چوب پنبه ای. تولیدمثل و گرده افشانی: گیاهانی هرمافرودیت، یا دوپایه (در ماداگاسکار). گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل آذین ها جانبی. گل ها منظم. میوه گوشتی، ناشکوفا، شفت. شفت ها با یک هسته (درونبر سخت یا چوبی، تک بذری). میوه دارای یک بذر. بذور دارای آندوسپرم. آندوسپرم روغنی و گوشتی. دارای دو لپه (برگ مانند). جنین کلروفیلی و مستقیم. فیزیولوژی، فیتوشیمی: غیرسیانوژنی. دارای آلکالوئیدها یا فاقد آن. دارای ساپونین ها / ساپوژنین ها. فاقد پروآنتوسیانیدین. فاقد الاژیک اسید. انباشتگی آلومینیوم مشاهده شده. جغرافیا، سیتولوژی: نواحی گرمسیری. جنس Alangium در نواحی گرمسیری آفریقا، ماداگاسکار، چین، جنوب شرقی آسیا، هند و مالزی و جنوب شرقی استرالیا مشاهده شده، در حالیکه جنس Metteniusa محدود شده به شمال غربی نواحی گرمسیری آمریکای جنوبی. X=11, 8, 9 . طبقه بندی: زیر رده دولپه ای ها، راسته Garryales . دارای حدود 20 گونه و 2 جنس شامل Alangium (حدود 17 گونه)، Metteniusa (3 گونه).

معرفی تیره Akaniaceae

معرفی تیره Akaniaceae

فرم کلی تیره: درختانی کوچک با ارتفاع 12-8 متر. برگ ها بزرگ (بیشتر از 75 سانتیمتر طول)، متناوب، با آرایش مارپیچی، چرمی، مرکب، پرمانند، گوشوارک دار. آناتومی برگ: برگ ها دارای قسمت پشتی و شکمی مشخص. روزنه ها محدود به یک سطح برگ. دارای کرک یا فاقد آن. رگبرگ های کوچکتر فاقد سلول های انتقال دهنده­ی آبکش. آناتومی ساقه: دارای کامبیوم چوب پنبه ای، در ابتدا سطحی. بافت های آوندی اولیه بصورت یک حلقه از دسته های آوندی، مجاور هم. فاقد آبکش داخلی. توسعه لایه ضخیم شونده ثانویه از یک حلقه کامبیوم عادی. تولیدمثل و گرده افشانی: گیاهانی هرمافرودیت. گل آذین، میوه و دانه: گل ها بصورت مجتمع در گل آذین های خوشه ای. گل آذین ها جانبی. گل ها دارای براکته، معطر، منظم، چرخه ای، پنج چرخه ای. دارای هیپانتیوم آزاد یا فاقد آن. فاقد صفحه زیرتخمدانی. میوه غیرگوشتی، شکوفا، کپسول. کپسول ها لوکولیسید. میوه دارای 6-3 بذر. بذور دارای آندوسپرم (آندوسپرم گوشتی، با بوی بادام تلخ). دارای دو لپه. جنین راست و بدون انحنا. پوسته زردرنگ. فیزیولوژی، فیتوشیمی: دارای روغن خردل. احتمالاً سیانوژنی. دارای آلکالوئیدها (یک گونه). فاقد ساپونین ها / ساپوژنین ها. دارای پروآنتوسیانیدین، سیانیدین و دلفینیدین. دارای فلاونول ها، کمفرول و کوئرستین. فاقد الاژیک اسید. عدم تجمع آلومینیوم. جغرافیا، سیتولوژی: استرالیای شرقی. طبقه بندی: زیررده دولپه ای ها، راسته Brassicales . دارای تنها یک گونه و یک جنس Akania .