کاشت و خواص سنجد

  سنجد

در این گزارش قصد معرفی درخت سنجد را داریم این گیاه در آب و هوای معتدل می روید به سرما بسیار مقاوم است ولی گرمای شدید را تحمل نمی کند. سنجد و میوه آن در صنایع غذایی، بهداشتی، دارویی، عطرسازی و صنایع چوب استفاده می‌شود. میوه‌ی این گیاه بسیار خوشمزه است.سنجد برای درمان بسیاری از بیماری‌ ها از جمله، بیماری‌ های دندان، اسهال، زخم‌ معده و نیز جلوگیری از خون ریزی استفاده می ‌شود.

سنجد، یکی از چیدنی‌ های سفره ی هفت سین نیز می باشد.

نامهای مختلف سنجد:

درخت سنجد را درکتب مختلف به نام های غبیده بادام ، چوب دانه ، نقد ، بل، صرع الکلبه ذکر کرده اند ولی نام عمومی آن سنجد است. دیگر نامهای آن سرین چک (در کردستان) ایده (آذربایجان) پستانک و سپتانک (اطراف تهران)

انتشار درخت سنجد در ایران:

آذربایجان : قره داغ ، نزدیک ارومیه ، کالیبار ، کردستان : سندج در ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ متری ، راه سنندج به کرمانشاه در ارتفاعات ۱۳۵۰ متری کرمانشاه ، همدان ، اصفهان ، شیراز ، بلوچستان، کوه تفتان ، خراسان : تربت حیدریه، تهران : شهرستانک ، کوه توچال ، نزدیک ونک ، قزوین و قم : راجرد در ۲۲۰۰ متری

گیاه شناسی سنجد:

درخت سنجد بومی مناطق غربی و مرکزی آسیا است.رویشگاه این درخت بدلیل سازگاری آن با محیط‌های مختلف در اغلب نقاط کره زمین از جمله آمریکای شمالی، اروپای شرقی و غربی، آسیای مرکزی و شمالی و … است. ،‌

سنجد به شکل درختچه و یا درختی کوچک خزان‌پذیر و یا همیشه سبز به ارتفاع ۷-۵ متر است که بر روی ساقه های آن خارهایی نیز وجود دارد. ساقه ها، جوانه ها و برگها از فلسهایی کوچک به نقره ای-خاکستری پوشانده شده اند و به همین دلیل برخی از قسمتهای این گیاه بخصوص برگها سبز-خاکستری به نظر می رسند.

به طور کلی ۳ نوع درخت سنجد در دنیا وجود دارد که ۲ نوع هلاگنوس و هیپوفار در ایران موجودست. درخت سنجد هلاگنوس به دلیل درشتی میوه‌، قامت بلند، نداشتن خار و برگهای پهن به درخت سنجد هیپورفیا برتری دارد.

نام علمی  درخت سنجد :

Elaeagnus angustifolia

 خانواده سنجد:

Elaeagnaceae
همچنین ارقامی از این گیاهان نیز وجود دارند که برگهاشان ابلق است. گلهای زرد/سفید/خاکستری رنگ این گیاه به قطر حدود ۱ سانتیمتر و معطر هستند و در دسته های ۳-۱ عددی در اوایل تابستان شکوفا می شوند و فضا را بخصوص در عصر هنگام از عطر شیرینی پر می‌کنند. میوه های سنجد نارنجی-قرمز رنگ است و ۲-۱ سانتیمتر طول دارند و در پاییز می‌رسند. میوه ها خوراکی و شیرین هستند.
توجه : خانواده سنجد حدود ۴۵ گونه دارد که دو نمونه از آنان یعنی E.angustifolia و E.multiflora بیش از سایرین مورد استفاده قرار می گیرند اولی با نام انگلیسیwinter olive,silver berry, thorny olive و دومی با نام انگلیسی Goumi شناخته می شود. همچنین بین گونه های مختلف این خانواده با بکارگیری روشهای دو رگه گیری نمونه هایی بدست آمده اند که بیش از سایرین جنبه زینتی دارند.

شرایط محیطی برای رشد سنجد:

آبیاری:

بعد از کاشت گیاه جوان و نهال سنجد بهتر است که در سال اول بعد از کاشت، آبیاری را به شکل منظم و مرتب انجام داد تا توسعه سیستم ریشه به خوبی انجام گیرد به بیان دیگر اگر هر هفته یکبار و در صورت گرم بودن تابستان هر هفته دو بار و البته به شکل عمقی نسبت به آبیاری این درختان اقدام کنیم، به رشد و توسعه مناسب سیستم ریشه کمک می‌کنیم. گیاهان بالغ شرایط خشکی خاک را به شکل قابل قبولی تحمل می کنند به نحوی که می توان آبیاری آنان را هر ۳ هفته یکبار و حتی با مدت زمانی طولانی تر انجام داد. آبیاری بیش از اندازه و ماندگاری آب در محیط اطراف ریشه ها از دلایل زرد شدن و ریزش برگها و خزان زودرس این گیاه و در نهایت از بین رفتن تمامی گیاه است.

دما:

درختان سنجد سرما را تا حدود ۳۴- درجه سانتیگراد به خوبی تحمل می کنند. اگر زمستان سردتر از این حد شود و بخصوص بادهای سرد و خشک وجود داشته باشند احتمال آسیب دیدن سرشاخه های این گیاه و خشک شدن آنان وجود دارد اما معمولا خطر دیگری گیاه را تهدید نمی کند. این گیاه مشکلی با تابستانهای گرم ندارد و در اکثر نقاط کشور ایران می روید.
نور:

این گیاهان به مکانی با نور کامل آفتاب یعنی حداقل ۸-۶ ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارند. سایه بودن محیط و کمبود نور یکی از دلایل عدم گلدهی این گیاهان است اگر سایه بیش از اندازه باشد علاوه بر عدم گلدهی و میوه دهی ، گیاه رشد خوبی نخواهد داشت و ساقه ها بلند و باریک و فاصله برگها بر روی ساقه افزایش می یابد. درختان سنجد گیاهانی مقاوم هستند بنابراین حتی اگر در مکانی زندگی می کنید که در تابستان شدت نور زیاد است لزومی ندارد که آنها را در مکانی بکارید که عصر هنگام از سایه برخوردار باشد.

خاک:

درختان سنجد در رابطه با خاک سختگیر نیستند اما عدم ماندگاری آب در خاک آنان مهم است زیرا این مسئله می‌تواند موجب پوسیدگی و از بین رفتن گیاه شود بنابراین خاک محل کاشت آنان باید از زهکش خوبی برخوردار باشد. مثلا می‌توان از مخلوط خاک معمولی + ۲۰-۱۰٪ شن (با ذرات ۲-۱ میلیمتر، ماسه بادی و یا شنهای مصالح ساختمانی مناسب نیستند) استفاده کرد. همچنین اگر از خاک برگ نیز در ترکیب خاک (حدود نصف حجم خاک معمولی که در ترکیب خاک ذکر شد) استفاده شود به رشد اولیه آن کمک می کند . اصولا این درختان نیاز به کوددهی ندارند اما فرمولهایی همانند ۵-۱۵-۲۰ و یا ۱۰-۱۰-۱۰ از سوی برخی پرورش دهندگان مورد استفاده قرار میگیرد.

تکثیر:

از بذرهای این گیاه می توان برای تکثیر آن استفاده کرد زمانی که میوه ها می رسند و شروع به تغییر رنگ می دهند می توان آنها را از درخت جدا کرد. قسمت گوشتی میوه را از هسته جدا می کنیم و به خوبی هسته را با آب می شوریم تا باقیمانده گوشت میوه که به سطح هسته چسبیده است به خوبی پاک شود. اگر هسته های این گیاهان را بدون هیچگونه تیماری بکاریم، جوانه زنی آنها می تواند حدود ۱۸ ماه طول بکشد بنابراین می‌توان آنها را در میان خاک اره و یا پیت موس مرطوب قرار داد و ابتدا به مدت ۴ هفته در دمای معمولی اتاق نگهداشت و سپس به مدت ۱۲ هفته در میان همان خاک اره و پیت موس مرطوب اما در دمای ۵-۱ درجه نگهداری کرد و سپس آنها را در میان مخلوط خاک برگ+شن کاشت. گلدان محتوی بذرها را در مکانی روشن و با دمای حدود ۲۴ درجه قرار می دهیم و مراقب هستیم که سطح خاک خشک نشود. معمولا اگر تمامی مراحل به شکل مناسبی انجام شده باشد جوانه زنی هسته ها حدود ۶ هفته طول می کشد.
از قلمه این گیاهان نیز می‌توان استفاده کرد اوایل / اواسط تابستان از چوب نیمه سبز و در دوران رکود گیاهان از قلمه چوب سخت استفاده می شود. قمله چوب نیمه سبز به طول ۱۵-۱۰ سانتیمتر و قلمه چوب سخت تا حدودی بلندتر و در حد ۲۵ سانتمیتر تهیه می‌شود . هر دو نوع قلمه از ساقه های حاصل از رشد سال جدید گرفته می شوند اما اگر در قسمت پایین آنها قطعه ای از چوب سال قبل نیز وجود داشته باشد به ریشه زایی کمک می شود. عوامل دیگری که به ریشه زایی قلمه ها کمک می کنند برداشتن پوست حدود ۳-۲ سانت از قسمت پایین قلمه و استفاده از هورمونهای ریشه زایی است. برای کاشت قلمه ها می توان از مخلوط خاک برگ (یک قسمت)+شن (دو قسمت با ذرات ۲-۱ میلمیتر) استفاده کرد و حداقل یک سوم از طول قلمه باید در مخلوط کاشت قرار گیرد. همچنین توجه کنید که در قلمه نیمه چوبی که برگ نیز دارد برگهای قسمت پایین را حذف کنید و وجود ۲-۱ برگ در بالای قلمه کافی است در مورد این قلمه ها کشیدن پلاستیک شفاف بر روی قلمه ها به منظور افزایش رطوبت اطراف برگها و یا اسپری آب به شکل روزانه به جلوگیری از پژمردگی قلمه ها کمک می‌کند و دمای مناسب حدود ۲۴-۲۱ درجه است. خواباندن ساقه های این گیاه بخصوص در انواعی که به شکل درختچه رشد می کنند امکان پذیر است. ساقه ای که نزدیک به سطح زمین است به شکلی خوابانده می شود که بخشی از طول آن در عمق حدود ۱۵ سانتیمتری خاک قرار گیرد. اگر قبل از خوابانیدن ساقه بخشی از پوست ساقه را (حدود ۳-۲ سانتیمتر) از چوب جدا کنیم یا به بیان دیگر پوست را زخمی کنیم و بعد ساقه را در زیر خاک قرار دهیم، ریشه زایی سریعتر انجام میشود به هر حال این روش حدود ۱۲ ماه به طول می کشد و در دو نوبت از سال می توان آنرا انجام داد یکی اوایل بهار است و دیگری اواخر تابستان/ اوایل پاییز . بعد از طی شدن این مدت زمان می توان ساقه های ریشه دار را از گیاه مادری جدا کرد و در مکانی جداگانه کاشت کرد.

هرس:

هرس این گیاه به منظور کنترل رشد تاج گیاه انجام می‌شود و برای میوه دهی درخت نیاز به هرس خاصی نیست . بهترین زمان هرس هنگامی است که گیاه در حال رکود زمستانی است. شاخه هایی که مرکز درخت را شلوغ و متراکم کرده‌اند و یا آنهایی که بلند هستند را کوتاه می کنیم. توجه کنید که بهتر است در هر مرتبه هرس بیشتر از ۳۰٪ ساقه های گیاه کوتاه و حذف نشود زیرا قطع شاخسار بیش از این مقدار می تواند موجب شوکه شدن گیاه شود.

آفات و بیماری:

آفات چندان زیادی این گیاه را تهدید نمی کنند گاهی شپشک ها و یا لاروهای حشرات موجب مزاحمت می شوند . از بیماری های این گیاه می توان به لکه برگی، قانقاریا ، پژمردگی ورتیسلیوم و سوختگی بلایت نیز اشاره کرد که معمولا به دلیل شرایط نامساعد محیطی شیوع می یابند.

ترکیبات شیمیایی سنجد:

از نظر ترکیبات شیمیایی در پوست آن آلکالوئید الدآگنین و یک آلکالوئید چسبناک روغنی دیگر وجود دارد و از اعضای گیاه و گل آن کمی اسانس روغنی جدا گردیده است.

خواص درمانی سنجد :

۱٫طبع سنجد سرد و خشک است.
۲٫میوه سنجد قابض است.
۳٫به خاطر وجود ویتامین K در سنجد ضد خونریزی می‌باشد.
۴٫سنجد رفع کننده سموم معده و روده می‌باشد.
۵٫سردرد را تسکین می‌دهد.
۶٫سردردهایی که علامت مشخصی ندارند از سنجد استفاده شود.
۷٫سنجد برای کسانی که نرمی استخوان و پوکی استخوان دارند مفید است. روش استفاده: پودر سنجد ۲ قسمت و پودر سویای بوداده ۱ قسمت را با عسل مخلوط کرده روزی یک قاشق یا ۲ قاشق غذاخوری با یک لیوان شیر میل شود. این صبحانه برای آقایان و خانمها بسیار مفید می‌باشد.
۸٫برگ درخت سنجد به صورت ضماد باعث می‌شود که دمل زود سر باز کند.
۹٫برگ درخت سنجد را در روغن زیتون بجوشانید (ابتدا به مدت ۲۴ ساعت برگ را در روغن زیتون نگاه دارید سپس با حرارت ملایم بجوشانید تا له شود اگر محتوی را در یک شیشه سر بسته بگذارید و در آب جوش بیندازید تا بجوشد و له شود خاصیت آن بیشتر است) این روغن برای ورم مفاصل و اعضای بی‌حس مفید است. همچنین اگر این روغن را بر سر بمالند باعث بلندی مو می‌شود.
۱۰٫میوه سنجد ضدیرقان می‌باشد.
۱۱٫کسانی که تکرر ادرار دارند سنجد بخورند.
۱۲٫کسانی که سکسکه می‌کنند برای درمان آن ۵۰ دانه سنجد و یک لیوان شیر بخورند.
۱۳٫مصرف سنجد درمان‌گر ورم کیسه صفراست.
۱۴٫سنجد باعث قوی شدن ساق‌ها می‌گردد به کودکان خود روزی ۲۰ تا ۵۰ دانه بدهید.
۱۵٫سنجد عامل بیماری جذام را از بین می‌برد.
۱۶٫سنجد برای اشخاصی که یبوست دارند مضر است.
۱۷٫سنجد تب بر است.
۱۸٫سنجد کلیه‌ها را گرم می‌کند و معده را تمیز می‌کند.
۱۹٫سنجد ضد بلغم است.
۲۰٫جوشانده پوست سنجد اگر مزمزه شود ریشه دندان را محکم می‌کند و از خونریزی جلوگیری می‌کند بدین صورت که پوست سنجد را بجوشانید و صاف کنید سپس آن را مزمزه کنید.

آلبالو:

دانستنیهای علمی : آلبالو قرابت نزدیکی با گیلاس دارد. بومی مناطق زیادی در اروپا و جنوب آسیا می باشد. مناطق عمده تولید آلبالو در استان اصفهان شهرستانهای نجف آباد، خمینی شهر، سمیرم، شهرضا و اصفهان می باشند. مناطق عمده کشت آلبالو فرانسه، یوگسلاوی و آلمان می باشد.

خصوصیات ظاهری : درختان آلبالو کوچکتر از گیلاس بوده و ارتفاعی حدود 4 تا 10 متر دارد. دادای شاخه هایی باریک و شبه سیاه می باشد. خزان پذیر بوده و برگها بصورت متناوب روی شاخه قرار دارند. آلبالو خود بارور است و برای تلقیح نیازی به ارقام گرده افشان ندارد. گرده ‌آلبالو میتواند گل گیلاس را تلقیح کند. ساقه بعضی از ارقام بسیار قابل انعطاف است و براحتی بدون آنکه شکسته شود خم می شود. گل ها روی اسپورها و شــاخه های ســال قبل شکل می گیرد. گلها بصورت 3 تا 5 تایی در یک جوانه و دارای 5 گلبرگ، 5 کاسبرگ، پرچم و یک مادگی است.

شرایط محیط رشد: آلبالو به خاک های عمیق که از زهکشی خوبی برخوردار باشند نیاز دارد. بستر خاکی گراول تا شنی را می پسندد. خاک آلبالو باید مرطوب بوده و حاصلخیز باشد. نسبت به گیلاس آب و هوای خشک تری را می طلبد. کشت تجاری آلبالو در مناطق کوهستانی با تابستان های خشک و خنک به خوبی صورت می گیرد.آلبالو نسبت به گیلاس به سرمای دیررس بهاره مقاوم تر بوده سرمای خیلی شدید می تواند کشت و کار آن را محدود کند. بارندگی های تابستانه سبب عارضه ترک خوردگی میوه می شوند. نیاز سرمایی جوانه های گل آلبالو 750 تا 1400 ساعت (دمای بین صفر و 7 درجه سانتیگراد) بوده و به 28- درجه سانتیگراد سرمای زمستانه مقاومت دارد . مقاومت به خشکی در آلبالو بیشتر از گیلاس است.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی: در بحث دارویی، آلبالو برای خواب آرام مفید است و این بخاطر درصد بالای ملاتونین آلبالو می باشد. تب بر بوده و از پوست آن برای شستشوی زخم ها استفاده می شود. آلبالو برای اشخاصی که دچار حالت تهوع از حرارت و گرمی شده اند مفید است. آلبالو برای رفع حرارت و تشنگی و دفع غلظت خون مفید بوده و خون را صاف می کند. آلبالو معده را تقویت میکند و سوزش ادرار بدون عفونت با مصرف آلبالو بهبود پیدا می کند. ضماد و مرهم آلبالو برای روشن شدن رنگ پوست موثر است. مصرف آلبالو برای افرادی که خارش پوستی دارند نیز مفید است . آلبالو خواص گیلاس را دارد و مصرف آن ، اعصاب را آرامش میدهد ، ولی در هر حال نباید در مصرف آن زیاده روی کرد. آلبالو ملین است. در صنایع آرایشی و بهداشتی در فرمولاسین برخی کرم ها و ماسک ها مورد استفاده قرار می گیرد. در صنایع غذایی نیز انواع شربت، مربا و ژله ها از ایم میوه ارزشمند ساخته می شود .

آفات و نحوه مبارزه با آن : از مهمترین بیماریهای آلبالو در استان اصفهان شانکر باکتریایی درختان هسته دار و پوسیدگی آرمیلاریایی ریشه می باشند.

نحوه تکثیر گیاه: آلبالوها از طریق پیوند جوانه یا T روی پایه ها در اواخر تابستان بهتر تکثیر می یابند. اما در کل به سه روش کاشت بذر، پاجوش و پیوند قابل ازدیاد است. آلبالوهای غیر تجاری بیشتر بصورت پاجوش ازدیاد می گردد. ولی ارقام تجاری با پیوند روی پایه آلبالو تلخ(محلب) ازدیاد می یابد و پیوند شکمی در آلبالو معمول می باشد. زمان انتقال نهال به زمین اصلی از پاییز و پس از ریزش برگها آغاز و تا قبل از باز شدن شکوفه ها در بهار ادامه دارد.فاصله کاشت در آلبالو 5در4 و یا 5 در 5 است.

درختان میوه درخت میوه به درختی اطلاق می شود که دارای میوه می باشد – ساختارهایی که ازتخمدان رسیده یک گل که دارای یک یا چند دانه است تشکیل شده است. بنابراین چون تمام درختان گیاهان گلدار میوه تولید می کنند ( همه درختان بجز سرخس درختی و بازدانگان) این اصطلاح در باغداری در مورد درختانی بکار می رود که میوه آنها مورد مصرف غذایی انسان قرار می گیرد.انواع میوه ها در جای دیگری تعریف و توصیف خواهند شد ( به میوه ها مراجعه کنید) اما میوه شامل یک مفهوم غذایی و بعضی درختان دارای میوه مغزدار مثل گردو می باشد.

کاشت درختان میوه : درختان موجود در بازار را می‌توان به دوگروه ریشه لخت و گلدانی تقسیم کرد. درختان ریشه لخت را می‌توان از زمانی که به خواب رفته‌اند تا زمانی که هنوز کاملا بیدار نشده اند کاشت. ولی درختان گلدانی در هر فصل و شرایطی قابل کاشت هستند چرا که قبلا در فصل معین این درختان درون بستر موقتی کاشته شده‌اند و آماده حمل هستند. در هر دو گروه روش کاشت به این گونه است که گودالی به عمق یک متر و دهانه با قطر 80 سانتی متر حفر می‌شود و بعد از نرم کردن خاک آن، مقداری ماسه و کود به آن اضافه می‌شود و پس از مخلوط کردن خاک مقداری از آن را درون گودال ریخته و ریشه را درون گودال پهن و جاگذاری می‌نماییم و به آرامی بقیه خاک را درون گودال می‌ریزیم و سپس آبیاری کامل انجام می‌دهیم. تا کلیه خلل و فرج خاک پر شود و خاک به ریشه درخت بچسبد. نکات: 1- نهال انتخابی باید بدون آفت و بیماری بوده و بهتر است بین حجم تاج و ریشه آن تناسب وجود داشته باشد. همچنین صدمات فیزیکی به بدنه نهال وارد نشده باشد و دارای ساقه راست و بدون انحراف باشد.   2- با توجه به اندازه ریشه درخت، گودال کاشت را به اندازه ی 2 تا 3 برابر حجم ریشه ایجاد نمائید. 3- مخلوط خاک مناسب شامل؛ سه قسمت خاک رس، یک قسمت ماسه و یک قسمت کود حیوانی پوسیده را در ته گودال بریزید. 4- ریشه‌های آسیب دیده و خیلی بلند را قیچی نمائید. 5- نهال را در گودال قرارداده و تا خط طوقه نهال - حدفاصل ساقه و ریشه که محل پیوند درخت می‌باشد - خاک بریزید. 6- بهتر است محل پیوند رو به جنوب باشد و پس از کاشت درخت سربرداری گردد (شاخه‌های اضافه و مرکزی آن قطع گردد). 7- در مورد نهال ضعیف از قیم استفاده نمائید. 8- آبیاری بلافاصله پس از کاشت انجام گردد تا هوای اضافی خارج و خاک به ریشه گیاه بچسبد و درخت در جای خود محکم شود. 9- اگر می‌خواهید درخت قوی، سالم و سرحال داشته باشید باید بدانید که مراقبت‌های پس از کاشت نقش بسیار مهم و موثری دارند و درختان هرچه بزرگتر باشند مراقبت بیشتری را نیاز دارند. اما به طور کلی می‌توان گفت مقدار مراقبتی که یک درخت نیاز دارد به عوامل زیر بستگی دارد:  الف) نوع درخت    ب) نوع خاک     ج)آب و هوا 10- درختان معمولا به هنگام کاشت و طی 2 تا 3 سال اولیه پس از کاشت یعنی تا زمانی که در محل استقرار یابد به توجه و مراقبت بیشتری نیازمندند و پس از آن خود کفا می‌شوند. 11- در سال اول خصوصاً، می‌بایست درخت را به صورت غرق آبی آبیاری کرد و در صورت امکان از آبیاری قطره‌ای استفاده ننمود تا آب به صورت فراوان به ریشه برسد طی این مدت ریشه‌ها گسترش یافته و به دنبال غذا میروند و مانند لنگر گیاه را درجای خود نگه می‌دارند درختان از تثبیت با کمی مراقبت به زندگی خود ادامه می‌دهند تا زمانی که به پس پیری برسند که در این هنگام مراقبتهای خاصی را طلب می‌نمایند البته درختان میوه که هدف، بهره برداری از میوه آنهاست و همچنین درختان زینتی که برای اهداف خاصی کاشته می‌شوند از این قاعده مستثنی هستند و مستمر نیاز به مراقبت دارند. 12- قراردادن نهال درشرایط نامناسب تا زمان کاشت یکی از علل خشکیدگی آن محسوب می‌شود بهتر است هر نهال را در کمترین زمان ممکن از محل خرید به محل کاشت منتقل نمود و بلافاصله کاشت. درصورتی که زمان تهیه نهال تا کاشت آن چند روز بطول بیانجامد بهتر است ریشة آن را همراه با مقداری خاک مرطوب درون گونی پیچیده و در مکانی سایه نگهداری نمائید  و یا در زیر خاک مرطوب قرار دهید. 13- کودهای مختلفی از جمله ورمی، کود‌های شیمیایی و پلیت شده و ... را می‌توان در هنگام کاشت درخت به کار برد اما در مورد کود‌های دامی باید نسبت به کهنه بودن آن مطمئن بود چرا که در غیر آن موجب خشک شدن درخت خواهد شد. 14- باید دانست در کاشت درختان نمی توان متوقع بود در سال‌های ابتدایی محصول دهد در سال‌های اول درختان ریشه زنی دارند و بعد شاخه زنی و سپس شروع به محصول دادن می‌نمایند.